Budapest,14 november '08 (Hanne)

De laatste dagen in een notendop want voor jet weet ben ik alles vergeten:p

Ondertussen zijn mijn mams en paps op bezoek, wel een hele verandering in ons dagelijkse planning. Het was al een hele belefenis om zondag het hotel te vinden, na de luxe te hebben bewonderd trokken we de stad in. Een lekker middagmaal en op naar the castle, die toch wel veel mooier is by night!

Maandag was zoals steeds horrible om op te staan en ons naar de lessen te slepen. 's Avonds was het Poolse diner al goed begonnen toen ik terugkwam van een uitje met mijn ouders. De vodka werd al rijkelijk geschonken en gedronken, maar volgens mij kon het eten toch niet tippen aan onze Belgische kost die Sara en ik een paar weken geleden in elkaar flansten.J

Een leuke avond moest afgesloten worden met een feestgelegenheid. Maandag is Morrisson's night, want voor 11u clock krijgje 3 gratis biertjes. Net op tijd aangekomen in het meest internationale café van Pest werden de danskriebels beantwoord. Na de dansmooves was het tijd voor karaoke, arm in arm werden liedjes van Coldplay uit volle borst meegezongen. Met 'We are the champions' werd de avond symbolisch afgesloten. Tijd om huiswaarts te keren na een schitterende avond, nog snel de chain bridge oversteken, bergop fietsen, om met vermoeide beentjes in onze bedden te ploffen.

Dinsdag avond na school werd er nog een zwemmeke geplaceerd, nadien waren we terug uitgenodigd bij Sven thuis voor een gezellige crock-monsieur -en pannenkoekenavond. Samen met Max en Bridget (Austria) werd er gebabbeld over koetjes en kalfjes. Duitse eetwoorden werden aangeleerd, en vreemde eetcombinaties werden uitgetest. (Sara met ketchuppannekoek:p)

Woensdag ging ik met mijn mams en paps naar Szimpla, ons favoriet (eet)café dat zowat iedereen kan bekoren. Gezellige zeteltjes met originele decoratie, en zodanig groot dat er voor elk wat wils is. Deze avond konden we eindelijk terug eens een stapje in de wereld zetten want voor het eerst sinds lange tijd konden Sara en ik de dag nadien een beetje uitslapen, jiha! Na wat geploeter kwamen we met de erasmussers in 'Tuzrakter'. We werden zoals in het vliegtuig met lichtjes op de vloer naar binnen geleid en daar zaten onze 2 Grieken ons al op te wachten. De luide dansmuziek maakte het niet makkelijk om te babbelen, maar we hadden het naar ons zin in dit misterieus danscafé. We gingen namelijk even op inspectie en ontdekten met een bang hartje vreemde kunst in dit gebouw. Pablo wou ons nog meeslepen naar een Turks café, maar na een glimp binnen geworpen te hebben keerden we met ons drietjes richting the dormitory.

Donderdag hadden we maar 2 lessen, onze favoriete leerkracht (Mr England) kwam niet opdagen, dus gingen we naar onze Hongaarse les, die zoals steeds amusant was. 's Middags hadden we het idee om met zijn allen (mams, paps, Sara, Cécile, en onze 3 spanjaarden) naar 'The Bodies'te gaan. Een tentoonstelling waarvan er op dit moment iets gelijkaardigs in België loopt. Als physical education students was het een goede opfrissing van de anatomie, we waren onder de indruk, alleen jammer dat we al meer dan de helft vergeten zijn:p

Om de honger te stillen gingen we op zoek naar een goed restaurantje, het ideale moment voor mijn ouders om Cécile en Sara wat beter te leren kennen. De bordjes werden helemaal leeg gegeten en de Hongaarse browny werd lustig naar binnen gesmuld.

Aangekomen in the dormitory kropen we na een massagemoment (voor de verloren weddenschappen) allen knus in het minikamertje van Sara en mij. Met 10 kopjes dicht tegen elkaar werd ' l' auberge español' bekeken: een toepasselijke erasmusfilm in het hartje van Barcelona. Een aanrader voor iedereen, twas vooral leuk om deze film met ons bendeke te kunnen delen. We hebben hier toch chance met onze mede-mussen!

Vrijdag (vandaag) hadden we terug een zware sportdag voor de deur staan. Na atletiek, basket en judo was het nog niet gedaan want nadien nam onze judoleerkracht ons mee naar 1 van zijn trainingen voor kleine boelekes. Davide, Cécile, Sara en ik vonden ons een beetje in een toeristenbusJ onze leerkracht nam ons mee (in zijn car) tot aan de Buda Hills waar de bossen nog talrijk zijn en een schitterend uitzicht over heel Budapest op ons stond te wachten. Even later zaten we in de judoles waar kleine sloebers volgens ons toch al goede mooves uithaalden. Soms waren het nog halve baby's, maar oh zo schattig:) Op het einde mochten wij dan een medaille uitdelen aan de beste judoka, best wel grappig! Helaas moesten we met het openbaar vervoer terug, dus twas al pikkedonker voor we thuiskwamen. Geen tijd te verliezen, de laatste onderbroeken waren gebruikt, wassen was de boodschap.

Tijd voor het laatste avondmaal met mams en paps, ze hadden een goed visrestaurant uitgekozen. Een reuzegrote portie vis, met op de achtergrond viool en contrabas (sommige Hongaren begonnen spontaan mee te zingen in het restaurant) Een goede afsluiter van een heerlijke drukke week. Tijd om ons uurtjes slaap te kloppen, want morgen vertrekken we voor een weekend richting Debrecen (oosten van Hongarije). Tussendoor hopen we het natuurpark te kunnen meepikken!

Nu begint het zowat tot me door te dringen dat onze tijd hier serieus begint in te korten! De weken vliegen razendsnel voorbij, tlijkt wel alsof het mannetje tijd iets te veel doping heeft genomen;) We hopen hier nog veel te mogen meemaken, een maandje volop genieten want tussen de drukte door is dat toch het belangrijkste. Na dit weekend staat er nog een grote uitstap op ons te wachten, Praag :) joehoe! Maar zo ver zijn we nog niet, laten we onze tijd nemen en elke dag plukken!

Zoenen en koude wintergroetjes uit Budapest:)